Wstajesz o 4 rano, siedzisz przez 9 godzin dziennie w tej samej pozycji, obserwując oddech i doznania w ciele. Nie masz dostępu do telefonu, komputera, książek, nie możesz rozmawiać. I tak przez 10 dni. Więzienie? Prawie, ale z własnego wyboru. Bardziej życie mnicha, niż więźnia.
Jechałem na Vipassanę w przekonaniu, że to wspólne medytowanie przez 10 dni, w ciszy, bez rozmów. Idealne warunki do spojrzenia w głąb siebie, usłyszenia własnych myśli nie generowanych bieżączką. Okazało się, że Vipassana to o wiele więcej. To sprawdzone przez wieki narzędzie, technika, wsparta silną teoretyczną podbudową, na podstawie nauk Buddy czyli dhammy. Kiedy w dzisiejszych czasach słyszymy o medytacji głównie jest ona kojarzona z relaksem, wyciszeniem, uspokojeniem myśli, ewentualnie z koncentracją. W Vipassanie medytacja to środek do osiągnięcia oświecenia, uwolnienia się, nirwany. Oczywiście te przychodzą po wielu latach sumiennego praktykowania, niemniej dla wielu ludzi już pierwsze 10 intensywnych dni dają poczucie, że zrobiło się duży krok do poprawienia jakości swojego życia.
